مزایای شیردهی برای سلامتی مادر: ارتباط شیردهی با چربی احشایی و چربی پریکاردیال

9آوریل 2021- بر اساس مطالعات متعدد، زنانی که به نوزادان خود شیر می دهند در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و دیابت قرار دارند، اگرچه مکانیسم های کاهش این خطرات برای زنان شیرده هنوز کاملاً مشخص نشده است. دانشمندان اخیراً در مطالعه ای تاثیر شیردهی را بر چربی اضافی، به ویژه چربی احشایی و پریکاردیال، بررسی کردند.

پرفسورDuke Appiah ، استادیار بهداشت عمومی در مرکز علوم بهداشتی دانشگاه تگزاس و مدیر برنامه کارشناسی ارشد این دانشگاه، گفت: وجود چربی اضافی، به ویژه چربی احشایی و پریکاردیال می تواند به توضیح این یافته کمک کند . با استفاده از این فرضیه ، اخیراً او و تیمی از محققان مطالعه ای تحت عنوان "ارتباط مدت زمان شیردهی با حجم چربی احشایی و پرکاردیال در زنان بر اساس داده های مطالعهCARDIA   "انجام دادند که در شماره فوریه ی مجله Clinical Endocrinology & Metabolism منتشر گردید.

چربی احشایی، که اغلب به عنوان چربی فعال شناخته می شود، به طور بالقوه می تواند خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامت مانند بیماری های قلبی عروقی، حملات قلبی، دیابت نوع 2، سکته مغزی، سرطان پستان، سرطان روده بزرگ و بیماری آلزایمر را افزایش دهد. گرچه چربی می تواند در رگ ها رسوب کند، اما چربی احشایی به طور معمول در حفره شکم در نزدیکی اندام های حیاتی مانند معده، کبد و روده ذخیره می شود.چربی پریکاردیال، تجمع بافت چربی در خارج از قلب است که همچنین ممکن است بر برخی شرایط قلبی عروقی تأثیر بگذارد.

پرفسور Appiah، توضیح داد: ما می دانیم که چربی احشایی و پریکاردیال در ابتلا به دیابت و همچنین بیماری های قلبی عروقی نقش دارند، بنابراین ما می خواستیم تاثیر شیردهی بر این نوع چربی ها را بررسی کنیم. اگر تغذیه با شیر مادر بر این چربی ها تأثیر گذارد، به این معنی است که یک مکانیسم فیزیولوژیکی وجود دارد که از طریق آن تاثیر محافظتی شیردهی در برابر بیماری دیابت و بیماری قلبی عروقی اعمال می شود که در حقیقت انگیزه ی ما از این مطالعه درک همین مکانیسم بود.

از آنجایی که این چربی ها با تولید انسولین و سایر فاکتورهای متابولیکی قلب مرتبط هستند، پرفسور Appiah، گفت: تغییر وزن می تواند واسطه ی ارتباط شیردهی و این چربی ها باشد. به عنوان مثال، چربی احشایی که در اطراف شکم جمع می شود، آدیپوکین ها که نوعی سیتوکین هستند را تولید می کند. آدیپوکین ها همچنین هورمون هایی ترشح می کنند که بر حساسیت عضلات به انسولین تأثیر می گذارند. هنگامی که میزان چربی احشایی افزایش می یابد، رقابت بر سر سایت های اتصال انسولین آنچنان افزایش می یابد که خطر ایجاد مقاومت به انسولین یا عدم تحمل گلوکز را افزایش می دهد.

افزایش چربی پریکاردیال، وزن بیشتری را بر قلب وارد می کند و می تواند بر انقباض آن یا نحوه ضربان آن تأثیر بگذارد، که همچنین می تواند بر سایر بیماری های قلبی عروقی تأثیر بگذارد. بسیاری از مطالعات بر چربی احشایی یا چربی شکمی و تأثیر آن بر سلامت قلبی متابولیکی متمرکز بوده اند، بهمین دلیل اطلاعات زیادی در مورد چربی پریکاردیال وجود ندارد.

پرفسور Appiah، گفت: با این وجود، هنوز دانش کافی وجود دارد که نشان دهد هرچه چربی پریکاردیال بیشتری وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی نیز بیشتر است. معنای واقعی این امر این است که شیردهی با جلوگیری از افزایش سبب می شود زنانی که به نوزادان خود شیر می دهند به طور معمول وزنشان بالاتر نرود، شیردهی همچنین در تجمع چربی در شکم یا اطراف قلب آنها تأثیر می گذارد.

دکتر گوندرسون از محققان این پژوهش، گفت: مطالعات قبلی بر روی زنان در مطالعه ی 30 سالهCARDIA  نشان داده است كه مدت شیردهی با 50٪ خطر نسبی پایین تر برای پیشرفت دیابت نوع 2 در زنان همراه است، این ارتباط مستقل از مشخصات متابولیكی و اندازه ی بدنی زنان قبل از بارداری، عوامل اجتماعی و رفتارهای سبک زندگی آنها بود. شیردهی همچنین ممکن است با معکوس کردن هیپرتری گلیسیریدمی در دوران بارداری از طریق مصرف اسیدهای چرب اضافی برای تولید شیر مادر و جلوگیری از کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا(کلسترول خوب)، از پیشرفت بیماری قلبی عروقی در آینده جلوگیری کند.

گوندرسون گفت: این مقدار کاهشچربی پریکاردیال فقط تا حدی با جلوگیری از افزایش وزن بعدی مرتبط است، این نشان می دهد که تغییرات متابولیکی سیستمیک قدرتمندی مستقل از چاقی کلی رخ می دهد. بنابراین، تجمع چربی کمتر در اطراف قلب و سایر اندام ها به طور بالقوه می تواند فواید محافظتی شیردهی را در جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی در زنان توضیح دهد.

پرفسور Appiah، برای یافتن داده هایی برای تحقیقات خود، از مطالعه CARDIAاستفاده کرد که در آن بیش از 5000 زن سیاه پوست (48 درصد) و سفید پوست (52 درصد) شرکت داشتند، سن این افراد در سال شروع مطالعه ( 1985-1986)، از 18 تا 30 سال بود.

مطالعه CARDIAبه عنوان یکی از طولانی ترین و مداوم ترین مطالعات در نوع خود با بیش از 30 سال نظارت بر این شرکت کنندگان ادامه یافته است تا به محققان در درک تاثیر عواملی که در اوایل بزرگسالی ظاهر می شوند و می توانند خطر بیماری های قلبی عروقی را در مراحل بعدی زندگی افزایش دهند، کمک کند.

پرفسور Appiah، گفت: مطالعات زیادی وجود ندارد که زنان جوان را در طول سالها از زمان تولد تا بزرگسالی دنبال کرده و عوامل خطر قلبی عروقی را برای همه آنها اندازه گیری کرده باشند. این شامل شیردهی و دفعات آن نیز می شود، که CARDIA را برای پرداختن به این تحقیق، منحصر به فرد تر می کند زیرا فقط یک دوره از شیردهی مهم نیست. ما می خواستیم کل عمر باروری زنان را بررسی کنیم و CARDIA بهترین مطالعه برای انجام آن بود.

گوندرسون ، که همچنین استاد علوم سیستم های بهداشتی در دانشكده پزشكی Kaiser Permanente Bernard J. Tyson است، گفت: داده های CARDIA تیم تحقیقاتی را قادر ساخت تا نشانگرهای زیستی و عوامل خطر متابولیك قبل از بارداری را كه می توانند بر تجمع چربی در آینده و سلامت قلب و عروق تأثیر گذارند، بررسی کنند.

گوندرسون گفت: پس از در نظر گرفتن رفتارهای سبک زندگی و سایر عوامل خطر در طول زندگی، ارتباط چربی احشایی و پریكاردیال کمتر در زنان با شیردهی طولانی تر همچنان ادامه داشت. این نشان می دهد شیردهی ممکن است تأثیراتی داشته باشد که سالها بعد در طول میانسالی ادامه یابد.

پرفسور Appiah کشف کرد: زنانی که در طول سالهای باروری خود بیشتر به نوزادانشان شیر داده اند، افزایش وزن کمتری داشته و تمایل به تجمع چربی کمتری در اطراف شکم یا اطراف قلب خود دارند.

پرفسور Appiah، گفت: این نتایج برخی از یافته های کالج متخصصین اطفال آمریکا (ACP) را تأیید می کند. بر اساس اسن یافته ها، آنها توصیه کرده اند که برای شش ماه اول زندگی کودک تغذیه فقط با شیر مادر انجام شود، و سپس ترکیب شیرمادر با غذای مناسب هر سن از شش تا 12 ماهگی انجام شود، در این مدت غذا باید با مخلوط کن نرم شود. با این حال، ACP همچنین توصیه می کند که زنان در صورت توانایی باید دو سال یا بیشتر به نوزادان خود شیر دهند.

پرفسور Appiah، اضافه کرد: اکنون ما نشان دادیم که شیردهی بیشتر در واقع برای سلامتی زن مفید است و می تواند به جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی کمک کند. این مطالعه دلیل بیشتری برای برخی از توصیه های قبلی ارائه داد.

پرفسور Appiah، گفت: سایر موارد مربوط به شیردهی توسط تیم او در حال بررسی هستند، از جمله بررسی تأثیر شیردهی بر سیتوکین ها و سایر هورمون ها. او افزود: ما می دانیم كه این چربی ها آدیپوكین ها و سایر سیتوكین هایی را تولید می كنند كه با تجمع پلاك در رگ ها ارتباط دارند. بنابراین، ما می خواهیم بررسی کنیم که چگونه این سیتوکین ها تحت تأثیر شیردهی قرار می گیرند. ما همچنین می خواهیم بررسی کنیم که شیردهی چگونه بر ساختار و عملکرد بطن چپ قلب مستقل از چربی پریکارد تأثیر می گذارد. این موضوعات در مراحل بعدی این پروژه بررسی خواهند شد.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2021/04/210409093601.htm